Chcąc być trendy, na czasie itd wrzucamy naszego swojskiego, aktuarialnego pieseła.
Życzę wszystkim smacznego i dużo zdrowia (psychicznego).
Jamajkel
środa, 30 października 2013
Zwierzę aktuarialne
Jak wszyscy wiemy internety powstały, aby można było oglądać śmieszne koty. Czasem w formie memów czy obrazkowego serwisu informacyjnego połączonego z miejscem kociego kultu. Tym bardziej więc należy się szacunek (a w zasadzie uszanowanko) piesełowi, który wkroczył mężnie w internety i wyszarpał sobie ich kawałek ze słodkich kocich pazurków.
Chcąc być trendy, na czasie itd wrzucamy naszego swojskiego, aktuarialnego pieseła.
Życzę wszystkim smacznego i dużo zdrowia (psychicznego).
Jamajkel
Chcąc być trendy, na czasie itd wrzucamy naszego swojskiego, aktuarialnego pieseła.
Życzę wszystkim smacznego i dużo zdrowia (psychicznego).
Jamajkel
środa, 23 października 2013
De Maszin
Witajcie!
Dziś w kąciku czytelnika gościmy Pana o dostojnym nicku "Prince of Prudence". To jego pierwszy występ przed tak szeroką publicznością, więc proszę o powitanie go gromkimi brawami!
The Machine
Nadszedł czas, żeby przedstawić naszego kolejnego kolegę po fachu, zwanego w pewnych <zaufanych> kręgach "The Machine". Wojtek, bo o nim tutaj mowa, to nie jest pierwszy lepszy aktuariusz.
Machine jest.... no właśnie, Machine to Machine. Jego nie można opisać - to zjawisko trzeba zobaczyć na własne uszy i usłyszeć na własne oczy...
czy jakoś tak.
No właśnie - spójrzmy na Machine.
Ok, to nie jest nasz Machine - ale podobieństwo jest uderzające. Close enough.
Wygląd zresztą to nie wszystko. The M. potrafi w pewnych sytuacjach, niczym terminator, wzbudzić strach i panikę.
Zaczyna się niewinnie - od zwykłego pytania przy obiedzie "Jak Wam minął weekend?"... Ale po chwili już wiesz, że ta rozmowa nie będzied zwykłą pogawędką o d...e Maryni. O nie - to nie w stylu The M.
Maszyna ma swoje koniki i na nich stara się skupić. Są to:
1) pewne części ciała (bic, klata, broda)
2) wybrane grupy społeczne (dziewczyny z Paryża i Białegostoku, prorocy)
3) aktywa grup społecznych z punktu 2) - if you know what I mean ;).
4) Justysia :)
Przy pierwszym kontakcie z Maszyną chyba każdy pomyślał sobie "O kurde! Co za koleś!". Teraz już wiemy, że to nie koleś - to Machine!
PoP
Dziś w kąciku czytelnika gościmy Pana o dostojnym nicku "Prince of Prudence". To jego pierwszy występ przed tak szeroką publicznością, więc proszę o powitanie go gromkimi brawami!
The Machine
Nadszedł czas, żeby przedstawić naszego kolejnego kolegę po fachu, zwanego w pewnych <zaufanych> kręgach "The Machine". Wojtek, bo o nim tutaj mowa, to nie jest pierwszy lepszy aktuariusz.
Machine jest.... no właśnie, Machine to Machine. Jego nie można opisać - to zjawisko trzeba zobaczyć na własne uszy i usłyszeć na własne oczy...
czy jakoś tak.
No właśnie - spójrzmy na Machine.
Ok, to nie jest nasz Machine - ale podobieństwo jest uderzające. Close enough.
Wygląd zresztą to nie wszystko. The M. potrafi w pewnych sytuacjach, niczym terminator, wzbudzić strach i panikę.
Zaczyna się niewinnie - od zwykłego pytania przy obiedzie "Jak Wam minął weekend?"... Ale po chwili już wiesz, że ta rozmowa nie będzied zwykłą pogawędką o d...e Maryni. O nie - to nie w stylu The M.
Maszyna ma swoje koniki i na nich stara się skupić. Są to:
1) pewne części ciała (bic, klata, broda)
2) wybrane grupy społeczne (dziewczyny z Paryża i Białegostoku, prorocy)
3) aktywa grup społecznych z punktu 2) - if you know what I mean ;).
4) Justysia :)
Przy pierwszym kontakcie z Maszyną chyba każdy pomyślał sobie "O kurde! Co za koleś!". Teraz już wiemy, że to nie koleś - to Machine!
PoP
wtorek, 15 października 2013
Słynne cytaty
Nadejszła wiekopomna chwila!
Oto przed Wami słowa, które przeszły do historii,
Słowa, które zmieniły nasz aktuarialny światopogląd, tak jak "SkarLans" i "Sharknado" zmieniły nasze myślenie o kinie,
Słowa, które pomogły ustalić nam hierarchię wartości, tak jak "najpierw masa, potem rzeźba",
Słowa, które stały dla naszego życia tym, czym stało się ratio dla mediany,
"Nie, nie planujemy już żadnego dewelopmentu"
"Tak, ten termin jest ostateczny"
"Oczywiście, rozmawialiśmy o tym z zespołem MCEV"
"Zmiany na ostatnią chwilę? To nie w naszym stylu"
"Tak, czytaliśmy Waszą dokumentację"
- Czesi
"Ser do spaghetti? Co za różnica jaki, byle by był żółty"
"Długi finisz? Toż to wino, a nie wyścig kolarski"
"Dobre wino jest tanie i dobre. I klepie"
"Tak"
"Nie"
"Motocykle? Kaski? Nie jara mnie to."
"Rukola? To jakaś podróbka Coca-Coli?"
- Ania
"Pijesz wino? Pe*ał..."
"Stek? Nie przepadam"
"Burger wegetariański? Brzmi smakowicie!"
"Lubie czasem wyskoczyć sobie do klubu na bałnsy"
"Strzeliłbym sobie takie zimne piwko"
- Don Habanero
"Nie, tego nie da się zrobić w Prophecie"
"Tablica? Nie, dzięki, wytłumaczę bez"
"Moja fura? Co rano muszę odpędzać te natrętne blachary"
"Stówkę wyciągam w 7 sekund"
- Prince of Prudence
"AC/DC? To jakaś wyliczanka?"
"Zawsze ceniłem Justina Biebiera"
"Kalendarz? To dobre dla miernot, które nie ogarniają życia"
"Od zawsze pasjonowałem się piłką nożną"
- Dr Pepper
I last but not least...
"Szmata"
- Mario
A teraz Wasza kolej, puśćcie wodze fantazji i zaszalejcie w komentarzach:)
Jamajkel
Oto przed Wami słowa, które przeszły do historii,
Słowa, które zmieniły nasz aktuarialny światopogląd, tak jak "SkarLans" i "Sharknado" zmieniły nasze myślenie o kinie,
Słowa, które pomogły ustalić nam hierarchię wartości, tak jak "najpierw masa, potem rzeźba",
Słowa, które stały dla naszego życia tym, czym stało się ratio dla mediany,
Paulo Coelho jest moim największym fanem
"Nie, nie planujemy już żadnego dewelopmentu"
"Tak, ten termin jest ostateczny"
"Oczywiście, rozmawialiśmy o tym z zespołem MCEV"
"Zmiany na ostatnią chwilę? To nie w naszym stylu"
"Tak, czytaliśmy Waszą dokumentację"
- Czesi
"Ser do spaghetti? Co za różnica jaki, byle by był żółty"
"Długi finisz? Toż to wino, a nie wyścig kolarski"
"Dobre wino jest tanie i dobre. I klepie"
"Tak"
"Nie"
"Motocykle? Kaski? Nie jara mnie to."
"Rukola? To jakaś podróbka Coca-Coli?"
- Ania
"Pijesz wino? Pe*ał..."
"Stek? Nie przepadam"
"Burger wegetariański? Brzmi smakowicie!"
"Lubie czasem wyskoczyć sobie do klubu na bałnsy"
"Strzeliłbym sobie takie zimne piwko"
- Don Habanero
"Nie, tego nie da się zrobić w Prophecie"
"Tablica? Nie, dzięki, wytłumaczę bez"
"Moja fura? Co rano muszę odpędzać te natrętne blachary"
"Stówkę wyciągam w 7 sekund"
- Prince of Prudence
"AC/DC? To jakaś wyliczanka?"
"Zawsze ceniłem Justina Biebiera"
"Kalendarz? To dobre dla miernot, które nie ogarniają życia"
"Od zawsze pasjonowałem się piłką nożną"
- Dr Pepper
I last but not least...
"Szmata"
- Mario
A teraz Wasza kolej, puśćcie wodze fantazji i zaszalejcie w komentarzach:)
Jamajkel
czwartek, 26 września 2013
Wieści, wieści!
Krążą po mieście ploki, że Ania Mówiłam się skończyła (po "Kill'em All").
Słychać głosy, że tekstów praktycznie w ogóle nie ma, a komiksy nie śmieszne. I w ogóle ble.
No cóż, ciężko się z tym nie zgodzić, ale wiecie, taka sytuacja...
Na swoje usprawiedliwienie mogę napisać, że pomysły (głównie na komiksy) są, tylko ciężko jest z realizacją (również od strony technicznej -> nie umiem rysować).
Jeden fajny scenariusz nawet wymyśliłem, ale jest nieco trudny w realizacji no i wydaje mi się, że właściwy moment na jego publikację już minął. A może jednak nie?
Ciemny pokój, wypełniony martwą ciszą, przerywaną tylko cichymi jęknięciami i lekkimi uderzeniami szkła.
Postać na krześle bełkocze coś niezrozumiale, pociągając co i rusz ze szklanki.
Pośród ciągu niezrozumiałych słów udaje się jednak wyłapać kilka powtarzających się fraz.
"Dlaczego?"
"To wszystko takie nietrwałe."
"Wszyscy odchodzą."
"Jak mogłaś nam to zrobić?!"
Nagle pijany monolog kończy się, szlanka zostaje opróżniona, a postać wstaje.
Widać jakby próbę otrząśnięcia się z rozpaczy, szukanie promyczka nadzei.
Powoli z twarzy znika żal i rozpacz, a pojawia się nadzieja. Nadzieja, że nie będzie tak źle.
"W końcu szóste piętro nie jest tak daleko, a i na siódmym też można się spotkać. Może naprawdę nie będzie tak źle?"
Nie będzie tak źle. Mimo, że Ewa nas opuszcza, to jednak wciąż bedzie blisko.
To znaczy, jak wróci z Nowej Zelandii, to będzie blisko.
Udanej wyprawy i wszystkiego dobrego, Ewo!
Po tym małym przerywniku wróćmy do clue tego tekstu czy ogólnej biedy na blogu.
Tonący brzytwa się chwyta, więc Ania Mówiłam wprowadza (werble i narastające napięcie)... program naprawczy!
Wiem, wiem, plany naprawcze nie zawsze działają, ale spróbować zawsze można:)
Zacznijmy od braku tekstów.
No, to już w zasadzie załatwione, bo tekst właśnie czytasz, więc przynajmniej na kilka dni powinno Ci wystarczyć:)
Nieśmieszne komiksy. Tu problem jest głębszy, bo poczucie humoru mam jakie mam, za dużo tu się zrobić nie da. No ale ten problem można odwlec w czasie. Właśnie czytasz tekst, więc na komiks mam parę dni, może uda mi się coś stworzyć.
Coś śmieszne by się jednak przydało. Może link do jutuba z hasłem "Śmieszne koty"? Nie, to by było pójście na łatwiznę.
Lamy i alpaki, to już lepszy pomysł, trafiłbym w klienta (Wojtek oraz obecni na prezentacji Wojtka). Trochę jednak mało oryginalne.
Spróbójmy więc z tym->klik
Na początek chyba wystarczy. Pomysły na naprawienie bloga dopiero powstają, więc jak ktoś ma jakąś ideję, śmiało piszcie w komentarzach.
Ten tekst oczywiście również można komentować, powiedziałbym nawet, że jest to mile widziane.
Generalnie zaś: w razie pytań, pozdrawiam.
Jamajkel
sobota, 21 września 2013
sobota, 14 września 2013
poniedziałek, 2 września 2013
Generator Głupot - "Uwaga! Suchar!"
Dziś dwuczęściowy, edukacyjno-rozrywkowy, wpis o wszechobecnym w internecie sucharze.
Zacznijmy od części edukacyjnej czyli "Co to jest suchar?"
Suchar - zwyczajowa nazwa jezior polihumusowych lub dystroficznych występujących na Suwalszczyźnie. Nazwa pochodzi od określenia «suchy», tzn. pusty, bezrybny. Najbardziej znane są suchary położone na terenie Wigierskiego Parku Narodowego. Spośród 17 tam występujących największym jest Duży Sucharek (8,9 ha według M. Waśkiel; 11 ha według S. Maciejewskiego), a najgłębszym - Wądołek (15 m).
Po krótkim wstępie teoretycznym czas na praktykę czyli przykład.
Jamajkel
Zacznijmy od części edukacyjnej czyli "Co to jest suchar?"
Suchar - zwyczajowa nazwa jezior polihumusowych lub dystroficznych występujących na Suwalszczyźnie. Nazwa pochodzi od określenia «suchy», tzn. pusty, bezrybny. Najbardziej znane są suchary położone na terenie Wigierskiego Parku Narodowego. Spośród 17 tam występujących największym jest Duży Sucharek (8,9 ha według M. Waśkiel; 11 ha według S. Maciejewskiego), a najgłębszym - Wądołek (15 m).
Po krótkim wstępie teoretycznym czas na praktykę czyli przykład.
Jamajkel
czwartek, 29 sierpnia 2013
Z cyklu "Aktuarialne życie na krawędzi: Micra
Jamajkel
środa, 24 lipca 2013
Prorocze runy
Insuria, mała wioska gdzieś w starożytnej Galii. W chatce u miejscowego druida właśnie rozstrzygają się losy osady.
- Aktuariksie, powiedz nam, czy nie zabraknie nam dzików na wykarmienie wszystkich ludzi? Zima już blisko.
- Drogi Ceofiksie, moja wiedza jest szeroka, ale tego nawet mój umysł nie jest w stanie przewidzieć. Musimy zwrócić się do magicznych runów, one prawdę nam objawią.
- I powiedzą co z dzikami.
- To już od runów zależy co nam zechcą wyjawić. Ale zazwyczaj nie robią wielkich problemów i odpowiadają na nasze pytania.
Powiedziawszy to, Aktuarix zaczął przygotowywać wywar niezbędny to stworzenia runów. W kociołku kolejno znalazły się: listki ekonomikstu, korzenie polisandry, sproszkowana kora kodoczanu, kilka włosów surykatki i garść owoców bibliotekowca. Wszystko to zostało zalane wodą z domieszką wina, a kociołek postawiony na ogniu. Po kilku godzinach wywar zrobił się zielony i gęsty.
- Już czas, przynieście miskę lodowatej wody i dębową chochlę - rzekł Aktuartix.
Excelix i Raportix w momencie skoczyli i przynieśli miskę lodowatej wody oraz chochlę do wyjmowania runów.
- Teraz odsuńcie się. - powiedział druid po czym przystąpił do działania.
- Nogi kaczki, pazur żbika, powiedz czy nam starczy dzika - pierwszy strumień wywaru wylądował w wodzie.
- Ogon bobra, jajka nioski, jaka przyszłość naszej wioski - drugi strumień wywaru znalazł się w misie.
- Wielkie runy, nie zwlekajcie, naszą przyszłość objawiajcie! - okrzykiem zakończył Aktuarix wypowiadanie ostatniego zaklęcia i wlał resztę wywaru do wody.
W kociołku zabulgotało, zawrzało, buchnęła para i po chwili na powierzchnię zaczęły wypływać zgniłozielone runy.
- Podajcie mi chochlę, wartko!
Z ogromną ostrożnością począł Aktuarix wyjmować runy jeden po drugim, pamiętając przy tym, aby zachować ich kolejność. Gdy już wszystkie zostały wyłowione, druid zaczął je odczytywać.
- Aha... mmm... no tak, tak... a cóż to za znak? Ah, już wiem... Tak, taaak, to chyba już wszystko jasne.
- Aktuariksie, co jest już jasne? Wiesz już co się stanie z naszą wioską? Co z dzikami?
- Runy w swojej odpowiedzi okazały się jednoznaczne. Znaki mówią, że dzików w naszych okolicach nie ma już od dziesiątek lat, a wioska wyludniła się pokolenie temu.
- Cóż rzeczesz, Aktuariksie? Co to oznacza?
- To oznacza, że muszę w końcu wybrać się do lasu i zebrać świeże zioła, owoce i inne składniki moich wywarów. Te obecne są już stare i utraciły swoje właściwości.
- Aktuariksie, ale co mam powiedzieć ludowi?
- Powiedz to samo co rok temu, powiedz, że będzie dobrze. Bo będzie, mój przyjacielu, mój druidzki nos mi to mówi.
Jamajkel
- Aktuariksie, powiedz nam, czy nie zabraknie nam dzików na wykarmienie wszystkich ludzi? Zima już blisko.
- Drogi Ceofiksie, moja wiedza jest szeroka, ale tego nawet mój umysł nie jest w stanie przewidzieć. Musimy zwrócić się do magicznych runów, one prawdę nam objawią.
- I powiedzą co z dzikami.
- To już od runów zależy co nam zechcą wyjawić. Ale zazwyczaj nie robią wielkich problemów i odpowiadają na nasze pytania.
Powiedziawszy to, Aktuarix zaczął przygotowywać wywar niezbędny to stworzenia runów. W kociołku kolejno znalazły się: listki ekonomikstu, korzenie polisandry, sproszkowana kora kodoczanu, kilka włosów surykatki i garść owoców bibliotekowca. Wszystko to zostało zalane wodą z domieszką wina, a kociołek postawiony na ogniu. Po kilku godzinach wywar zrobił się zielony i gęsty.
- Już czas, przynieście miskę lodowatej wody i dębową chochlę - rzekł Aktuartix.
Excelix i Raportix w momencie skoczyli i przynieśli miskę lodowatej wody oraz chochlę do wyjmowania runów.
- Teraz odsuńcie się. - powiedział druid po czym przystąpił do działania.
- Nogi kaczki, pazur żbika, powiedz czy nam starczy dzika - pierwszy strumień wywaru wylądował w wodzie.
- Ogon bobra, jajka nioski, jaka przyszłość naszej wioski - drugi strumień wywaru znalazł się w misie.
- Wielkie runy, nie zwlekajcie, naszą przyszłość objawiajcie! - okrzykiem zakończył Aktuarix wypowiadanie ostatniego zaklęcia i wlał resztę wywaru do wody.
W kociołku zabulgotało, zawrzało, buchnęła para i po chwili na powierzchnię zaczęły wypływać zgniłozielone runy.
- Podajcie mi chochlę, wartko!
Z ogromną ostrożnością począł Aktuarix wyjmować runy jeden po drugim, pamiętając przy tym, aby zachować ich kolejność. Gdy już wszystkie zostały wyłowione, druid zaczął je odczytywać.
- Aktuariksie, co jest już jasne? Wiesz już co się stanie z naszą wioską? Co z dzikami?
- Runy w swojej odpowiedzi okazały się jednoznaczne. Znaki mówią, że dzików w naszych okolicach nie ma już od dziesiątek lat, a wioska wyludniła się pokolenie temu.
- Cóż rzeczesz, Aktuariksie? Co to oznacza?
- To oznacza, że muszę w końcu wybrać się do lasu i zebrać świeże zioła, owoce i inne składniki moich wywarów. Te obecne są już stare i utraciły swoje właściwości.
- Aktuariksie, ale co mam powiedzieć ludowi?
- Powiedz to samo co rok temu, powiedz, że będzie dobrze. Bo będzie, mój przyjacielu, mój druidzki nos mi to mówi.
Jamajkel
wtorek, 23 lipca 2013
Z cyklu "Aktuarialne życie na krawędzi": ALS
poniedziałek, 22 lipca 2013
Życie biurowe
To taka pierwsza mała próba komiksowa. Szału nie ma, ale chyba nikt wodotrysków artystycznych się nie spodziewał.
Jamajkel
czwartek, 18 lipca 2013
Don Habanero
W jednym z wpisów czy nawet dwóch, pojawił się niejaki Don Habanero. Kim jest ta tajemnicza postać, zamaskowana niczym Zorro? Nie jest to hiszpański pan na hacjendzie, choć ma z nim coś wspólnego. Don Habanero ma w sobie coś z lorda. Coś dystyngowanego, wysublimowanego, coś takiego z czego można zrobić niezły pastisz.
Don Habanero ceni sobie wysokiej jakości posiłki i szuka w nich przede wszystkim eleganckiej prostoty, klasyki. Stek i wino, bez zbędnych dodatków, oto kwintesencja takiej eleganckiej prostoty.
Jego wysublimowany smak pozwala mu również wyczuwać delikatną nutkę ananasową w papryczkach, w których inni wyczuwają tylko zbliżającą się śmierć w piekielnych męczarniach. On zaś z lordowskim spokojem delektuje się tym cudem meksykańskiej kuchni i naturalnym środkiem przeczyszczającym.
Jego wysublimowany smak objawia się w również w innych obszarach życia, min. w sferze uczuć.
Warunki jakie powinna spełniać wybranka serca Don Habanero są mieszanką XVI-wiecznego podręcznika servoir-vivre'u oraz dwóch innych istotnych argumentów, które niech jednak pozostaną tajemnicą.
Jednak jak każdy prawdziwy lord, tak i Don Habanero lubi czasem plebejskie rozrywki.Wśród nich występują przede wszystkim kopanie nadmuchanego świńskiego żołądka oraz opowiadanie niskiego lotu bezsensownych kawałów typu:
"Czy to ptak, czy to samolot? Nie, to deszcz, bo jaskółki nisko latają"
Kiedy więc usłyszycie opowiadany dystyngowanym głosem kawał, z którego nie wiadomo czy się śmiać, czy płakać, to wiecie, że macie do czynienia z Donem Habanero.
Smacznego:)
Jamajkel
piątek, 12 lipca 2013
Błogosławieństwo Niebios...
Dzięki Ci Panie Boże za poranny deszcz... że niby taka ze mnie ekolożka, że biedne roślinki i takie tam dyrdymały? Ja nie o tym, nie o tym!
Po prostu moi szanowni koledzy nie będą od rana jęczeć, że gorąco, że słońce, że bleeee... i kto to w ogóle wymyślił, żeby było lato i to w lipcu??? Czaicie to? Swoją drogą wiem, że ciężko będzie Wam uwierzyć w to, że Pan Peper zrobił coś źle (bo przecież jest idealny, hello?!?) ale tak, źle zaplanował Wszechświat i to wszystko Jego wina! Gdyby tak Wszechświat planował Don Habanero to byłoby zimno, szaro i do d... tzn. chciałam napisać depresyjnie. A idź żeż się natrzeć śniegiem!
Zatem, dzięki tej "cudownej letniej" pogodzie Jamajkel nie wpadnie do biura jak chmura gradowa obrażony na Panią Aurę (a może na źle stworzony Wszechświat - wiadomo, do kogo składać zażalenia) i nie będzie miał miny "jest mi źle i nie próbujcie mnie pocieszać! wrrrr...", a Don Habanero nie nawyzywa mnie od italiofilii widząc moją radość z lata i nie pośle mnie do d... tzn. Włoch.
Czyż moi koledzy nie są wspaniali? :D
Miłego dnia!
Ania
Po prostu moi szanowni koledzy nie będą od rana jęczeć, że gorąco, że słońce, że bleeee... i kto to w ogóle wymyślił, żeby było lato i to w lipcu??? Czaicie to? Swoją drogą wiem, że ciężko będzie Wam uwierzyć w to, że Pan Peper zrobił coś źle (bo przecież jest idealny, hello?!?) ale tak, źle zaplanował Wszechświat i to wszystko Jego wina! Gdyby tak Wszechświat planował Don Habanero to byłoby zimno, szaro i do d... tzn. chciałam napisać depresyjnie. A idź żeż się natrzeć śniegiem!
Zatem, dzięki tej "cudownej letniej" pogodzie Jamajkel nie wpadnie do biura jak chmura gradowa obrażony na Panią Aurę (a może na źle stworzony Wszechświat - wiadomo, do kogo składać zażalenia) i nie będzie miał miny "jest mi źle i nie próbujcie mnie pocieszać! wrrrr...", a Don Habanero nie nawyzywa mnie od italiofilii widząc moją radość z lata i nie pośle mnie do d... tzn. Włoch.
Czyż moi koledzy nie są wspaniali? :D
Miłego dnia!
Ania
Ziom, ogarnij się!
Było juz słowo o relacjach, było o Peperze, więc nadejszla
wiekopomna chwila żeby obie kwestie połączyć i wspomnieć o relacjach Pepera...
Otóż łączy go zaiste nierozerwalna, prawie sakramentalna
więź z wyjątkową Trójcą w postaci białej gumeczki (catchphrase hah? ;P), małego
ołóweczka i duuużego kalendarza. Zapytacie pewnie "O co ten cały ambaras?
Ot, planowanie po prostu". HA! Otóż nie! Zdradzę Wam tajemnicę... Pan Peper
planuje Wszechświat!
Codziennie rano starannie ogarnia sytuację i wprowadza
niezbędny adjustment, dzięki czemu cała nieogarnięta pozostała część ludzkości
(w tym Ania) może bezpiecznie marzyć o zielonej łące, kwiatach i tęczy... (co
poniektórzy dodaliby do tej listy kaski i lekko podstarzałych właścicieli
kasków) nieświadomi tego, że bez planowania się, o zgrozo, umiera!
Wydawać by się mogło, że planowanie - prosta sprawa... a
potrafilibyście zaplanować czas na planowanie albo czas, w którym akurat nie
należy planować i realizować swoje planowanie lub zaplanowane nieplanowanie
zgodnie z planem? HA!!! A On to potrafi! „Up, up and away!” ;)
czwartek, 11 lipca 2013
Poznajcie Pepera
Poznaliśmy już Anię, czas teraz pośmiać się z kogoś innego.
Jednym z głównych autorów żartów z Ani jest Peper. Jego znakiem rozpoznawczym jest luz, a chillout to jego drugie imię. A w zasadzie to nazwisko.
Peper Chillout nie jest jednak osobą, którą można określić mianem "flaków z olejem". Bardziej pasuje tutaj określenie "stek z burgerem". Aby uzmysłowić Wam jednak jak istotnym elementem życia Pepera jest jedzenie mięsa przenieśmy się w czasie o kilkanaście lat wstecz.
Miejsce akcji: lata 90-te, średniej wielkości miasto w Polsce, dom.
Bohater: 6-letni Peper.
Sytuacja: najważniejszy i przełomowy moment w życiu Pepera
Poza krwistym mięsem Peper lubi też ostre rzeczy: ostrą muzę, ostre riposty i ostre nierówności.
Powitajmy oklaskami Pepera Chillouta.
Jamajkel
Relacje
Relacje to bardzo ciekawy i szeroki temat. Tak szeroki, że mieści on w sobie zarówno relację równoważności jaki i relację ze spotkania Sony Nowe Miasto z Błękitnymi Raciąż. Takiego spektrum tematów ten wpis jednak poruszać nie będzie (choć to mógłby być bardzo ciekawy wpis). Zajmiemy się innym typem relacji: związkiem na linii Ania i jedzenie.
Już słyszę te głosy "Łohoho! Toż to temat rzeka, wielki jak Wielki Kanion i głęboki jak Wielki Kanion". I troszkę ciężki do ugryzienia jak Wielki Kanion, niemniej spróbujmy.
Relacja Ani i jedzenia jest głęboka. Nie jest to prosta męska relacja typu "Jest mięcho? Jest dużo? Podoba mi się". Nie jest to też relacja oparta na braku sympatii i zaufania, typu: "zjem tylko listek sałaty i dwa plasterki pomidora, nie mogę więcej, bo kto wie gdzie to pójdzie...". Relacja Ani jest głębsza, bardziej skomplikowana, oparta na szacunku, sympatii, wykwintnym opisie i rukoli. Bo rukola musi być.
Nie zaczyna się zdania od "żeby", więc żeby tego uniknąć zacząłem od "Nie". Żeby jednak nie stworzyć wrażenia, że temat jest ciężki i będzie potrzeba encyklopedii żeby go zrozumieć, zaczniemy od czegoś lżejszego. Na mocno kulinarne tematy przyjdzie czas później.
Przegryzki biurowe.
Temat sponsoruje nam i objaśnia poniższe zdjęcie:
Tu kliknąć proszę
Ania uważnie sprawdza jakość tego co ma zjeść, ocenia kolor, zapach, cały entourage przekąski czy dania. Orzechy zaś stanowią istotny element jej biurowego menu. Oczywiście są tam też inne elementy takie jak wafle ryżowe, słonecznik czy też podręczny woreczek z rukolą.
A jakie są Wasze przemyślenia odnośnie Ani i jej przekąsek?
A jakie Wy przekąski lubicie najbardziej?
Jamajkel
Już słyszę te głosy "Łohoho! Toż to temat rzeka, wielki jak Wielki Kanion i głęboki jak Wielki Kanion". I troszkę ciężki do ugryzienia jak Wielki Kanion, niemniej spróbujmy.
Relacja Ani i jedzenia jest głęboka. Nie jest to prosta męska relacja typu "Jest mięcho? Jest dużo? Podoba mi się". Nie jest to też relacja oparta na braku sympatii i zaufania, typu: "zjem tylko listek sałaty i dwa plasterki pomidora, nie mogę więcej, bo kto wie gdzie to pójdzie...". Relacja Ani jest głębsza, bardziej skomplikowana, oparta na szacunku, sympatii, wykwintnym opisie i rukoli. Bo rukola musi być.
Nie zaczyna się zdania od "żeby", więc żeby tego uniknąć zacząłem od "Nie". Żeby jednak nie stworzyć wrażenia, że temat jest ciężki i będzie potrzeba encyklopedii żeby go zrozumieć, zaczniemy od czegoś lżejszego. Na mocno kulinarne tematy przyjdzie czas później.
Przegryzki biurowe.
Temat sponsoruje nam i objaśnia poniższe zdjęcie:
Tu kliknąć proszę
Ania uważnie sprawdza jakość tego co ma zjeść, ocenia kolor, zapach, cały entourage przekąski czy dania. Orzechy zaś stanowią istotny element jej biurowego menu. Oczywiście są tam też inne elementy takie jak wafle ryżowe, słonecznik czy też podręczny woreczek z rukolą.
A jakie są Wasze przemyślenia odnośnie Ani i jej przekąsek?
A jakie Wy przekąski lubicie najbardziej?
Jamajkel
środa, 10 lipca 2013
No i się zaczęło
Ludzie mają czasem głupie pomysły. A to skoczą z dachu krzycząc "Jeronimo!", a to będą karmić forfitera czikenem albo słuchać zespołu Weekend. Można też zrobić coś jeszcze głupszego: założyć bloga, bo się wymyśliło dla niego fajną nazwę. Nie jest to zbyt mądre posunięcie, ale jak to się mówi: "mam internet i nie zawaham się go użyć!"
Moją blogową muzą i główną bohaterką tego bloga jest Ania. Taka zwykła-niezwykła Ania, co lubi wypić wino, zatańczyć salsę i zamawiać burgery z karmelizowaną cebulką. Tak, jest blondynką, choć nie tak całkowicie przysłowiową.
Oczywiście poza Anią będą się tu pojawiać też inni bohaterowie, głównie jej koledzy z pracy. Niezbyt bystrzy, to prawda, ale za to zawsze skorzy do żartów (szczególnie z Ani). Oni są tutaj tłem, choć czasem bardzo barwnym tłem.
Taki oto krótki opis wstępny powinien skutecznie zniechęcić Was do zaglądania tutaj, chociaż i tak wiem, że kilka osób wciąż tu będzie zaglądało i twierdziło, że są tu "ironicznie". Jaki blog, taka publiczność...
See you soon, babes!
Jamajkel
Moją blogową muzą i główną bohaterką tego bloga jest Ania. Taka zwykła-niezwykła Ania, co lubi wypić wino, zatańczyć salsę i zamawiać burgery z karmelizowaną cebulką. Tak, jest blondynką, choć nie tak całkowicie przysłowiową.
Oczywiście poza Anią będą się tu pojawiać też inni bohaterowie, głównie jej koledzy z pracy. Niezbyt bystrzy, to prawda, ale za to zawsze skorzy do żartów (szczególnie z Ani). Oni są tutaj tłem, choć czasem bardzo barwnym tłem.
Taki oto krótki opis wstępny powinien skutecznie zniechęcić Was do zaglądania tutaj, chociaż i tak wiem, że kilka osób wciąż tu będzie zaglądało i twierdziło, że są tu "ironicznie". Jaki blog, taka publiczność...
See you soon, babes!
Jamajkel
Subskrybuj:
Posty (Atom)